As práticas de caridade na diocese de Mariana: estímulos devocionais, interditos e protestos anónimos no século XVIII
DOI:
https://doi.org/10.14195/1645-2259_11_8Palabras clave:
Esmolas, Ermitães, Visitas pastorais, Hierarquia eclesiástica, Padroado realResumen
Neste artigo analisamos algumas acções da hierarquia eclesiástica e secular na diocese de Mariana no sentido de condicionar a acção dos esmoleres e ermitães e incentivar a caridade institucional. As cartas e atas de visitas pastorais que ali circularam, no século XVIII, estabeleciam penas de prisões e confiscos de cofres aos pedintes sem licenças. Sugerem que o Estado e a Igreja procuraram, a um só tempo, impedir a evasão das contribuições, e reprimir as heterodoxias praticadas por benzedores e curandeiros. Os agentes coloniais apregoavam um discurso em prol da solidariedade pelas vias institucionais. Por outro lado, murmurações e protestos anónimos circularam em diversas freguesias do bispado de Mariana.
Descargas
Descargas
Publicado
Número
Sección
Licencia

Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución 4.0.
Los autores conservan los derechos de autor y conceden a la revista el derecho de primera publicación, estando el trabajo simultáneamente bajo la Licencia de Atribución de Creative Commons que permite compartir el trabajo con el reconocimiento de la autoría y la publicación inicial en esta revista.